Moja włosowa historia

Wiele osób ostatnio pisze swoje włosowe historie, dziś chciałam to uczynić i ja :) Uwaga - będzie długo, będą się pojawiać zdjęcia drastyczne, również z OKROPNYMI brwiami, źle dobranym podkładem, z maską na twarzy i innymi błędami makijażowymi, kiedy to nie miałam bladego pojęcia jak się malować. 


Więc otwórzmy szafę i mówmy do rzeczy. Włosy zaczęłam farbować bardzo wcześnie, bo w 1 gimnazjum, czyli jakieś 9 lat temu. Z grubej rury pofarbowałam się na czarno, zamiast jako dzieciak nieznacznie zmienić odcień :P Nie miałam pojęcia jak dbać o włosy, jakich farb używać, jedynie były myte jakimiś szamponami, bez zwracania uwagi co mają w składzie. Moja mama zawsze używała farb Palette, więc poszłam w jej ślady. Zabójstwo dla włosów, ot co. I tak przez wiele lat trwał sobie okres farbowania włosów na czarno (nigdy odrosty, zawsze całość, by odświeżyć kolor). Były krótkie, nijakie. Nie mam żadnych zdjęć z tamtego okresu.

Następnie przyszedł okres, kiedy powinnam sobie strzelić w łeb z Kałasznikowa. Wpadłam na super, genialny, mega pomysł rozjaśnienia włosów i zrobienia sobie platynowego blondu. MASAKRA. Niestety, mam tylko jedno zdjęcie z tego okresu, wszystkie poszły się kochać w trakcie robienia formata. Wydarłam je z facebooka, bo jakaś mądra istota je dodała :P Proszę się nie śmiać, bo jest to stylizacja zrobiona specjalnie na dzień dziecka, który organizowało moje liceum dla dzieci z gimnazjum :D


Ja po prostu nie wiem co mi odbiło. I tak przetrwałam cały jeden rok żyjąc w nieświadomości, że wyglądam jak kretynka. Brak świadomej pielęgnacji włosów i codzienne ich prostowanie zabiło je totalnie. Gdy zaczęłam rozjaśnianie (o ile się nie mylę to rozjaśniaczami z Joanny) zaczęłam też prostować włosy, bo z każdym nałożeniem rozjaśniacza zaczęły sobie żyć własnym życiem. I w ten sposób z włosów do łopatek zostały mi włosy do szyi + zajebista grzywka, która prostowana tworzyła mi daszek nad czołem :)

Po długich namowach mojego byłego wróciłam znów do czerni, dodatkowo zabrał mi prostownicę i wrzucił do bagażnika swojego samochodu, za co do tej pory jestem mu wdzięczna, bo uratował mnie od dalszej masakry. I znów nastał długi czas, gdy miałam sobie czarne włosy, farbowałam je raz na 3-4 miesiące i sobie tak rosły, rosły, rosły.. Gdzieś w międzyczasie zaczęłam używać szamponów i odżywek bez silikonów. Aż nadszedł kolejny facet.

Wracamy się teraz 4 miesiące wstecz - luty. Włosy zdrowe, grube, długie niemalże do pasa - mogę nawet się ośmielić powiedzieć, że mogła to być moja wizytówka ;>

Zarzuciłam dla żartu tematem, że chciałabym rozjaśnić włosy do miodowego blondu.

Typ podchwycił temat i zaczęła się kolejna przeprawa przez rozjaśnianie i farbowanie. Nie pojechałam teraz z grubej rury, tylko stopniowo (ale zdecydowanie zbyt często) ściągałam kolor i farbowałam. Najpierw były to brązy, później czerwienie i szczerze mówiąc na tym poprzestałam, bo pokochałam czerwone włosy.

Szybko się zmywały, intensywna czerwień po olejku rycynowym zrobiła się rudym lisem.

Aż do jednego rozjaśniania, które było gdzieś na przełomie marca i kwietnia. Już przy zmywaniu czułam, że zdecydowanie jest coś nie tak... Podczas czesania wypadły mi włosy. 3/4 moich długich włosów rozsypało się na ziemi. Gdy złapałam za końcówkę jednego pasemka to końcówka została mi w ręce, bo odłamała się od reszty. Chyba nie muszę pisać jakiego dostałam ataku paniki. Płacz, krzyk, telefon - kup mi czarną farbę. Za późno, już był w sklepie i kupił rozjaśniacz. Do tej pory odczuwam skutki. Tyle mi zostało.

Ostatnie farbowanie (oprócz dnia dzisiejszego) było 22 kwietnia i był to fajny kolor, tylko niestety z Palette, z nazwy jakaś wiśnia czy czerwień, nie pamiętam, wyszedł mi brąz z fioletowo-czerwonymi refleksami :)

Kolor szybko się zmył, zostały mi rude końcówki, ciemne odrosty. Dziś nadszedł dzień sądu - wracam z powrotem do czarnego i następne kilka lat walczę o włosy, które miałam jeszcze kilka miesięcy temu. W ruch poszła farba z Garniera (pierwszy raz w życiu) Color Sensation 1.0 Głęboka Onyksowa Czerń.

Na sam koniec porównanie jak wyglądam w rudych włosach, a jak wyglądam w czarnych. Moim zdaniem dużo lepiej prezentuję się w ciemnych włosach, dodają mi one charakteru i wyostrzają rysy. W jasnych wyglądam tak nijako - bezpłciowo bym powiedziała :D

Wniosek jest prosty - nigdy nie słuchać faceta, jeśli powie, że w jasnych włosach byłoby nam ładniej.